Rząd zapowiedział dofinansowanie szybkich ładowarek DC. Powstanie ich 15 tysięcy.
Opublikowano nową wersję projektu rozporządzenia w sprawie warunków udzielania pomocy publicznej na infrastrukturę ładowania samochodów elektrycznych i tankowania wodoru.
Rząd rezygnuje z dofinansowania ogólnodostępnych stacji AC, a wsparcie obejmie przede wszystkim szybkie ładowarki DC. Według szacunków PSPA, dofinansowanie ze środków NFOŚiGW obejmie nawet kilkanaście tysięcy punktów ładowania.
Dopłata do szybkich
Prace nad rozporządzeniem w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na infrastrukturę do ładowania pojazdów elektrycznych i infrastrukturę do tankowania wodoru zbliżają się do końca. Projekt w nowej wersji oczekuje na decyzję Komisji Europejskiej o zgodności projektowanej pomocy z rynkiem wewnętrznym w ramach procedury notyfikacyjnej. Jeżeli to nastąpi i rozporządzenie wejdzie w życie, programy wsparcia dedykowane infrastrukturze ładowania będzie mógł uruchomić Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
W nowej wersji w nieco odmienny sposób określono katalog inwestycji, na których realizację będzie można uzyskać wsparcie. Zmiany dotyczą określenia mocy planowanych stacji lub punktów ładowania.
Od 25 do 50 proc.
Projektowane rozporządzenie przewiduje możliwość udzielenia pomocy w formie dotacji na:
- utworzenie punktu ładowania o mocy nie mniejszej niż 22 kW, który nie jest zainstalowany na ogólnodostępnej stacji ładowania (do 25 proc. kosztów kwalifikowalnych),
- budowę lub przebudowę ogólnodostępnej stacji ładowania o mocy nie mniejszej niż 50kW, wyposażonej w co najmniej 2 punkty ładowania, z czego co najmniej 1 umożliwia świadczenie usługi ładowania prądem stałym i ma moc nie mniejszą niż 50 kW. Dla stacji o mocy od 50 do 150 kW możliwa pomoc to do 30 proc. kosztów kwalifikowalnych, a dla stacji o mocy powyżej 150 kW – do 50 proc. kosztów kwalifikowalnych,
- budowę lub przebudowę stacji wodoru (intensywność pomocy nie może przekroczyć 50 proc. kosztów kwalifikowalnych).
Nie uległ zmianie katalog kosztów kwalifikowalnych, do których zalicza się cena nabycia środków trwałych, koszty montażu i robót budowlanych, koszty instalacji przyłączeniowej, cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych, koszty dokumentacji technicznej, nadzoru inwestorskiego lub autorskiego, koszty testów i odbiorów, jeżeli zwiększają wartość środków trwałych oraz podatki i opłaty.