Jedno z najsłynniejszych studiów projektowych świata w branży motoryzacyjnej – Carrozzeria Pininfarina – to firma powstała jeszcze przed II Wojną Światową, w 1930 roku. Od 1952 stale współpracuje z Ferrari (będzie to widać w tym materiale). Postanowiliśmy nasz przegląd projektów tego studia ograniczyć tylko do modeli produkcyjnych i tylko do tych, które pojawiły się na rynku w tym wieku. Zapewniamy – i tak jest co oglądać.
Automobili Pininfarina Battista (2020)
Zaczynamy od najnowszego projektu Pininfariny. O tym modelu już wspominaliśmy poświęcając mu odrębny materiał, nie jest to co prawda jeszcze auto produkcyjne, ale i tak imponuje. To jednocześnie dowód, że studio Pininfarina jest gotowe i na elektromobilność i na nowoczesne systemy łączności, czyli cały sztafaż technologii związany z szeroko rozumianym pojęciem connected car.
Mitsubishi Lancer (2017)
Choć w gamie aut, których wzornictwo zaprojektowało słynne włoskie studio znajdziemy bardzo wiele supersportowych i luksusowych aut, to projektanci Pininfariny zajmowali się również autami bardziej dostępnymi. Za wygląd najnowszej, ósmej generacji Mitsubishi Lancera odpowiada Sin Ko, jeden z projektantów Pininfariny.
Ferrari California T (2014)
Ten piękny kabriolet to efekt współpracy produkcyjnego studia Ferrari Styling Centre i Pininfariny. Pod maską podwójnie turbodoładowane, niemal czterolitrowe V8 generujące 560 KM.
Ferrari F12berlinetta (2012)
Druga dekada XXI wieku to nie jest czas na olbrzymie jednostki wolnossące pracujące pod karoserią pięknych, sportowych aut. No chyba że mówimy o Ferrari. W tym modelu, zaprojektowanym wspólnie przez producenckie studio i Pininfarinę pracuje potężny, wolnossący V12 o pojemności 6,3 litra.
Ferrari FF (2011)
Kolejny projekt Pininfariny, dość charakterystyczny. FF oznacza “Ferrari Four”, co odnosi się zarówno do czterech miejsc wewnątrz tego auta, jak i do faktu, że moc potężnego V12 przekazywana była na wszystkie cztery koła.
Maserati GranCabrio (2010)
Nowsza odmiana Maserati GranTurismo, różniąca się tym, co widać od razu – brakiem dachu. Pininfarina to specjaliści od kabrioletów. Nawet, gdy nie projektowali całych nadwozi, niektórzy producenci zlecali specjalistom włoskiego studia zaprojektowanie (nie chodzi tylko o wygląd, ale i wytrzymałość, inżynierię materiałową itp.) nadwozia danego modelu w wersji cabrio.
Ferrari 458 Italia (2009)
Te pięknie linie modelu 458 Italia to efekt współpracy studia Pininfarina i pewnej ręki włoskiego projektanta Donato Coco, znanego m.in. z projektowania modeli marki Citroën, ale kilka nadwozi Ferrari, m.in. powyższe – to również jego pomysły.
Maserati GranTurismo (2007)
Wyżej wspomnieliśmy o wersji cabrio, tym razem jej poprzednik. Autorem projektu przekształconego w model produkcyjny, popularny wśród nabywców, którzy mają spory budżet jest Jason Castriota, jeden z projektantów studia Pininfarina.
Alfa Romeo Spider (2006)
To nic innego jak wersja Alfa Romeo Brera tyle, że bez dachu. O ile nadwozie samej Brery zaprojektowała firma Italdesign Giugiaro, o tyle za powstałą dwa lata po Brerze odmianę zapewniającą wiatr we włosach odpowiada już Pininfarina. To kolejne potwierdzenie kompetencji włoskiego studia w zakresie projektowania aut w wersji cabrio.
Ferrari 599 GTB Fiorano (2006)
Kolejny piękny grand tourer Ferrari. To również kolejny projekt autorstwa Jasona Castrioty ze studia Pininfarina. Pod maską 6-litrowe V12 i 612 koni mechanicznych chętnych do pracy.
Mitsubishi Colt CZC (2006)
Mitsubishi Colt to auto segmentu B. W wersji CZC zaprojektowanej przez Kena Okuyamę, projektanta Pininfariny, mamy do czynienia z samochodem, który ma zdejmowany dach. Mitsubishi Colt we Włoszech był również produkowany przez zakłady należące do Pininfariny.
Peugeot 1007 (2005)
Trzydrzwiowe, małe, ale bardzo funkcjonalne auto z wyróżniającymi się na tle innych modeli tej klasy, odsuwanymi drzwiami. Ciekawostką jest fakt, że auto w 2007 roku świetnie przeszło testy Euro NCAP, uzyskując drugie miejsce jeżeli chodzi o skuteczność ochrony dorosłych w kabinie pojazdu. A przypomnijmy, projekt auta to nie tylko jego wygląd, ale również cała “mechanika” pracy nadwozia, projekt stref zgniotu, materiały itp.
Ferrari Superamerica (2005)
Zaprezentowany w 2005 roku projekt Ferrari Superamerica to w istocie wersja convertible zaprojektowanego wcześniej (również w naszej galerii) Ferrari 575M Maranello. Ciekawostką zastosowaną w tym modelu był elektrochromatyczny szklany, nakładany dach. Co znaczy elektrochromatyczny? W zależności od przyłożonego napięcia mógł on zmieniać swoją barwę, bajer.
Ferrari F430 (2004)
Sportowe auto Ferrari, następca modelu Ferrari 360. Tak, wiem, pewnie powiecie, że wszystkie Ferrari są sportowe, ale przecież słynna włoska marka miała w swojej ofercie także wiele czteromiejscowych grand tourerów. Tym razem pojazd wyłącznie dwuosobowy.
Ferrari 612 Scaglietti (2004)
Z jednej strony łagodnie nachylająca się maska, z drugiej ostre niczym miecz samurajski przetłoczenia z boku. Czyja to ręka projektowała? W sumie podpowiedzieliśmy – tak, to projekt Kena Okuyamy. Pod maską tego 2+2 coupe pracuje 533-konne V12.
Ford StreetKa (2003)
Kolejne potwierdzenie kompetencji studia Pininfarina jeżeli chodzi o projektowanie samochodów z odkrytym dachem. O ile Ford Ka jest całkiem zgrabnym miejskim autkiem, to wersja zaprojektowana przez włoskich specjalistów jest zdecydowanie bardziej rozrywkowa.
Maserati Quattroporte (2003)
Wygląd piątej generacji luksusowego Maserati Quattroporte to kolejny projekt japońskiego projektanta Kena Okuyamy pracującego dla studia Pininfarina. Pod maską silnik Ferrari i napęd na tył.
Ferrari 575M Maranello (2002)
Wyróżniające się swoim wzornictwem nawet wśród Ferrari. Model 575M Maranello to projekt autorstwa Lorenzo Ramaciottiego z – jakżeby inaczej – Pininfariny. Choć w gruncie rzeczy mamy do czynienia z nieznacznie zmodyfikowanym modelem 550 Maranello, to drobne zmiany okazały się nader trafione. To jeden z najlepiej sprzedających się modeli słynnej włoskiej marki.
Enzo Ferrari (2002)
O ile powstałe w tym samym roku Ferrari 575M Maranello wyróżnia się wśród Ferrari to widoczny na powyższym zdjęciu model jest wyjątkowy w ogóle wśród supersamochodów. W swoim czasie był to jeden z najbardziej technologicznie zaawansowanych samochodów dopuszczonych do ruchu na drogach publicznych. Szerokimi garściami inżynierowie czerpali z doświadczeń Formuły 1. Nadwozie pojazdu wykonane jest z włókna węglowego, hamulce to kompozyt ceramiczny wzmocniony włóknem węglowym. W zasadzie auto było nawet pod niektórymi względami lepsze niż Formuła 1, bo nie miało ograniczeń nakładanych na bolidy F1, w efekcie w Enzo Ferrari wykorzystano np. niedozwoloną w bolidach F1 aktywną aerodynamikę. Przy prędkości 299 km/h system aerodynamiczny pojazdu generuje niemal 800 kg siły docisku (ponad 7600 niutonów)
Daewoo Lacetti (2002)
Pininfarina zaprojektował sedana, hatchback to już robota wspominanego przez nas wcześniej Italdesign Giugiaro. Lacetti w wersji sedan, zaprojektowane właśnie przez Pininfarinę, to pierwszy model Daewoo, który w 2002 roku zadebiutował w Korei po przejęciu rodzimej marki przez General Motors.
Hyundai Matrix (2001)
W porównaniu to wielu wcześniejszych projektów autorstwa Pininfariny, wymienionych w niniejszym materiale wprowadzony na rynek w 2001 miejski minivan Hyundaia za piękny nie jest, ale w przypadku tego typu modeli bardziej liczyła się funkcjonalność.
Ferrari 550 Barchetta Pininfarina (2000)
Produkowane od 1996 roku Ferrari 550 w 2000 roku doczekało się limitowanej wersji Barchetta Pininfarina w odmianie jako roadster. Czy ktoś ma jeszcze wątpliwości, że Pininfarina umie w kabriolety?