Lamborghini Miura SV to ostatnia ewolucja bardzo udanego projektu P400. SV została oficjalnie zaprezentowana w marcu 1971 roku na stoisku Lamborghini na targach motoryzacyjnych w Genewie. W tym samym czasie Carrozzeria Bertone zaprezentowała na swoim stoisku model Countach LP 500, który był przestawiany jako samochód koncepcyjny do przyszłej produkcji. Miura SV, gdzie V oznacza veloce (superszybki), została zaprojektowana jako towarzyszka wersji S, ale w wyniku ogromnego sukcesu SV na rynku, to tak naprawdę ją zastąpiła.
Dziś to rarytas
Miura SV, obecnie najbardziej poszukiwany samochód produkcyjny Lamborghini. SV jest uważana za najbardziej purystyczny wyraz koncepcji „supersamochodu” swoich czasów. Jest to też najlepsza ze wszystkich wersji Miury. Giampaolo Dallara i Paolo Stanzani, ówcześni główni inżynierowie Lamborghini i twórcy Miury oraz Miury S, potwierdzili, że wersja SV czerpie z doświadczenia zdobytego podczas pierwszych pięciu lat produkcji.
Mocniejsza i szybsza
Silnik SV generował większą moc, 385 KM przy 7850 obr./min, ale przede wszystkim był bardziej elastyczny dzięki lepiej rozłożonemu momentowi obrotowemu. Stało się tak ponieważ cztery potrójne gaźniki Webera, typ 40IDL3C, otrzymały nowe nastawy . Oprócz tego układ smarowania między silnikiem a skrzynią biegów został zmodyfikowany, gdy SV była już w produkcji. Ta modyfikacja, choć niewidoczna z zewnątrz, była niezwykle ważnym ulepszeniem technicznym. Prędkość maksymalna Miury SV wynosiła ponad 290 km / h, a od startu zatrzymanego pokonała kilometr w niecałe 24 sekundy – wówczas rekordowe wyniki.
Szersza i sztywniejsza
Miura SV różniła się od P 400 i P400 S, zarówno pod względem technicznym, jak i stylistycznym. Zachowując ten sam ogólny układ, z 4-litrowym 12-cylindrowym silnikiem umieszczonym poprzecznie z tyłu, SV miała sztywniejsze podwozie z pewnymi strategicznymi wzmocnieniami, zmieniony tylny układ zawieszenia oraz prawie 130 mm szerszy rozstaw kół. SV została również wyposażona w opony o różnych rozmiarach między przednią, a tylną osią. Tylne koła zostały poszerzone z 7 do 9 cali i wyposażone w opony o szerokości 255 mm. Projekt felg został również zmieniony, aby uczynić je bardziej sportowymi, a na dodatek większość klientów SV zamawiała je z efektownym, złotym wykończeniem.
Styl SV
Modyfikacje techniczne wymagały również rewizji wyglądu zewnętrznego SV. Zadania podjął się sam Marcello Gandini, który nadzorował również oryginalny projekt. Wizualnie poprawiona SV charakteryzowała się szerszymi tylnymi błotnikami, odmiennie zaprojektowanymi światłami tylnymi i przednią maską charakteryzującą się nowym wlotem powietrza do chłodnicy.
Lepszy środek i koniec z rzęsami
Jedną z najważniejszych zmian wizualnych Miury SV był brak słynnych „rzęs” wokół reflektorów. Nie było żadnego technicznego powodu dla tej modyfikacji; po prostu Ferruccio Lamborghini, który doskonale wiedział, że montaż i perfekcyjne wykończenie rzęs to bardzo złożony i czasochłonny proces, chciał skrócić czas produkcji Miury. Jednak dla swojej osobistej Miury SV – poprosił o pozostawienie rzęs wokół reflektorów. Wnętrze SV jest lepiej wykończone i bardziej nowoczesne niż w poprzednich wersjach, głównie dzięki szerszemu wykorzystaniu skóry w tapicerce i obecności różnych chromowanych detali.
Tylko 150 sztuk
Na początku 1973 roku, po wyprodukowaniu 150 sztuk, Miura SV została wycofana z produkcji, chociaż dwa lata później, w 1975 roku, ostatni egzemplarz (obecnie w MUDETEC, Muzeum Lamborghini w Sant’Agata Bolognese) został specjalnie wyprodukowany dla Waltera Wolfa. Wycofanie Miury SV z produkcji oznaczało koniec pewnej epoki. Dziś Miura nadal pozostaje jednym z najpiękniejszych samochodów, jaki kiedykolwiek trafił do produkcji seryjnej.