Mimo ogromnej popularności w czasach swojej rynkowej kariery, wiele samochodów popada po latach w całkowite zapomnienie. Przypominają sobie o nich tylko osoby zainteresowane kupnem nastoletniego auta w niskie cenie. Taki właśnie los spotkał ostatnią, trzecią generację Opla Vectry. Rynkowy rywal Volkswagena Passata B5, wciąż jest jego godną alternatywą, nie ustępując mu w kwestiach jakościowych i funkcjonalnością.
Kariera rynkowa Vectry C rozpoczęła się w 2002. Z jedną modernizacją po drodze produkcja trwała do 2008. Auto całkiem dzielnie służyło w szeregach polskich służb mundurowych. W cenniku znalazł się elegancki sedan, liftback i przepastne kombi z dłuższym rozstawem osi. Kombi była bazą do zbudowania flagowego modelu Signum. W żadnym wypadku estetyka Vectry nie budzi emocji, nie zwraca na siebie uwagi. Ot, estetycznie zaprojektowany model klasy średniej do codziennego przemieszczania. Jedynie topowa odmiana OPC wzbogacona wydatnymi progami i zderzakami, wyróżnia się z tłumu. Ogromną różnicą w stosunku do drugiej generacji Vectry jest skuteczne zabezpieczenie antykorozyjne. Bezwypadkowe egzemplarze mają jedynie niewielki, rdzawy problem. Wielka popularność Opla przekłada się na dużą podaż używanych elementów karoseryjnych i mechanicznych, co ułatwia wykonywanie wszelkich napraw powypadkowych. Sedan mierzy 460, a kombi aż 482 cm. Rozstaw osi tego pierwszego to 270, a rodzinnej odmiany 283 cm. To wartości wybijające się ponad ówczesną średnią segmentu D. Ciekawostką były opcjonalne, skrętne reflektory ksenonowe.
Przestrzeni nie brakuje, ale kokpit trąci myszką
Kabina klasowego rywala Passata zaprojektowana została w typowy dla Opla sprzed lat sposób. Prostota i funkcjonalność górują tutaj na każdym kroku. Oczywiście, nie znajdziemy krzty fantazji czy zapadających w pamięć kształtów. Każdy element ma określoną funkcję. Zastosowane tworzywa są w dolnej części deski rozdzielczej twarde i przeciętnie spasowane. Górne partie wykonano z przyjemnego w dotyku miękkiego tworzywa, a w najbogatszych odmianach kokpit bywa także obszyty skórą. Pozycja na fotelach – bazowych i sportowych z szerokim zakresem regulacji, nie pozostawia wiele do życzenia. Każdy z łatwością dobierze optymalne ustawienie dla siebie. W każdej odmianie, na kanapie komfortowe warunki znajdą dwie dorosłe osoby – szczególnie w kombi miejsca na głowę nie zabraknie nikomu. Co ciekawe, na rynku można znaleźć aspirujące do klasy premium Signum z czterema niezależnymi siedziskami.
Vectra C to także propozycja doskonale spełniająca zadanie auta rodzinnego – jej bagażnik mieści 500 litrów (sedan i liftback). W kombi kufer pochłonie od 530 do 1850 l. Nawet dziś takie liczby budzą uznanie. Wśród używanych znajdziemy zarówno egzemplarze pozbawione automatycznej klimatyzacji, jak i sztuki z tempomatem, komputerem pokładowym, prostą nawigacją, skórzaną tapicerką, niezłym nagłośnieniem, hydrokinetycznym automatem i szeregiem systemów dbających o nasze bezpieczeństwo.
Opel Vectra C: niezła oferta silnikowa
Paleta silnikowa Opla jest niezwykle obszerna. Praktycznie każdy znajdzie propozycję spełniającą swoje potrzeby i wymagania. Obok słabych i prymitywnych silników benzynowych, spotkamy także doładowane jednostki gwarantujące dobre osiągi. Nie zabrakło też diesli.
Po latach, najniższe koszty bieżącej obsługi zapewniają wolnossące, czterocylindrowe silniki benzynowe 1.6, 1.8 i 2.2 z rodziny Ecotec. Dysponują mocą 100-105, 122-140 i 147 KM. Wszystkie wyposażono w wielopunktowy wtrysk paliwa pozwalający na tanią adaptację do zasilania LPG oraz, co równie istotne, trwały i tani w wymianie napęd rozrządu z paskiem w roli głównej. Gazu nie polecamy jedynie do 1.8 140 KM, gdzie zastosowano mechaniczną regulację luzu zaworowego. Wymiana zestawu rozrządu to koszt około 800 złotych. Dla bezpieczeństwa warto przeprowadzać ją co 60-80 tysięcy kilometrów. Często spotykany wśród ogłoszeń silnik 2.2 Direct wyposażony został w bezpośredni wtrysk paliwa. Wolnossące jednostki lubią zużywać olej. Trzeba pilnować jego stanu.
Wciąż akceptowalne koszty eksploatacji lecz znacząco lepsze osiągi gwarantuje benzynowy 2.0 Turbo o mocy 175 KM – tutaj także współpraca z instalacją gazową nie jest problemem. Propozycją dla wymagających jest widlasty, doładowany 2.8 V6 Biturbo o mocy 250-280 KM przekazywanych tylko na przednie koła. Okazjonalnie, trafiają się także egzemplarze z wolnossącym 3.2 V6 211 KM pamiętającym czasu Omegi. Kupno V6 to spore ryzyko z uwagi na osiadające tuleje cylindrowe i łańcuch rozrządu, którego wymiana może kosztować nawet 4 tysiące złotych.
Nadal ogromnym zainteresowaniem, mimo imponujących przebiegów większości egzemplarzy, cieszą się wersje wysokoprężne. Początkowo w cenniku znajdowały się przyzwoite silniki 2.0 i 2.2 DTI o mocy 101 i 125 KM. Gwarantowały rozsądne spalanie i przeciętne osiągi. Ich miejsce zajęły znacznie bardziej dopracowane i bezproblemowe konstrukcje autorstwa inżynierów Fiata. W 1.9 CDTI dostępne były wersje o mocy 100, 120 i 150 KM. Wszystkie dysponowały bezpośrednim wtryskiem paliwa common-rail i turbosprężarką. Zwłaszcza mocniejsze odmiany z łatwością radziły sobie z ciężką Vectrą, także z kompletem pasażerów na pokładzie, zużywając przy tym ascetyczne ilości oleju napędowego. Wprawny kierowca bez wysiłku osiągnie wynik około 5 litrów na setkę w trasie. Koszt regeneracji turbosprężarki to około 1500-1800 złotych, zaś wtryskiwaczy 600-800 złotych za sztukę.
W przypadku diesli musimy być także świadomi obecności dwumasowego koła zamachowego – koszt jego wymiany to około 2000 złotych. Gamę ropniaków wieńczy widlasta jednostka opracowana przez Isuzu – 3.0 V6 CDTI o mocy 177-184 KM. Niestety, nie zapewnia dobrych osiągów i zużywa przy tym spore ilości paliwa. Co gorsza jednak, zmaga się z szeregiem technicznych wad, które prowadzą do przegrzewania silnika a także osiadania tulei. Jej remont jest finansowo nieopłacalną inwestycją przewyższającą wartość samochodu.
Układ jezdny Vectry C oparto o kolumny McPhersona z przodu i układ wielowahaczowy przy osi tylnej. Tak skrojony zestaw gwarantuje niezłe prowadzenia, zapewniając przy tym komfort jazdy należyty w klasie średniej. Odradzamy egzemplarze wyposażone w adaptacyjne zawieszenie IDS. Trzeba też liczyć się ze sporymi kosztami wymian aluminiowych wahaczy.
Czy warto postawić na używanego średniaka z Niemiec?
Opel Vectra stał się już propozycją wiekową i budżetową. Wybór wersji wysokoprężnej bez pewnej historii to bardzo ryzykowne posunięcie. Po latach zaniedbań i dużym przebiegu, doprowadzenie jednostki do pełni sprawności oznaczać będzie pokaźne nakłady finansowe. Z drugiej jednak strony, jeśli znajdziemy 1.9 CDTI z udokumentowanym kilometrażem i serwisem, śmiało możemy dokonywać transakcji i cieszyć się niskimi kosztami utrzymania oraz trwałością. W pozostałych sytuacjach to czterocylindrowe, wolnossące silniki benzynowe są najbezpieczniejszą opcją. A jak z cenami?
Wystarczy już około 5 tysięcy zł, by usiąść za kierownicą Vectry z początku produkcji. Drugie tyle włożymy w niezbędne naprawy. Lepszym budżetem będzie kwota rzędu 12-15 tysięcy. W tej cenie znajdziemy egzemplarze po lifcie, nierzadko z zasilaniem LPG. OPC są wyceniane na 20-25 tysięcy zł. Biorąc pod uwagę relację ceny do jakości i przestrzeni, to wciąż całkiem dobry wybór dla czteroosobowej rodziny.