Do redakcji trafił rosły Ford Transit Van DCiV w wersji Trail. To ogromne auto, które zapewnia miejsca siedzące dla 7 osób oraz pokaźną przestrzeń ładunkową oddzieloną od kabiny zabudową typu holenderskiego.
Transit DCiV, czyli “All-in-one”
Już sama kabina pasażerska zapewnia mnóstwo przestrzeni po warunkiem, że nie mamy kompletu „barczystych” pasażerów. Dlaczego? Ze względu na to, że w drugim rzędzie siedzeń mamy aż 4 miejsca siedzące, to powiedzmy sobie szczerze – może być tam dość wąsko. Pod każdym innym względem Transit jest po prostu ogromny. Ja, mając 175 cm, mogę spokojnie stać w tylnej części przedziału pasażerskiego. Z przodu co prawda stanąć się nie da, ale za to jest ogrom schowków, półek i cupholderów. Kierowca ma też do dyspozycji miejsca na napoje i deskę rozdzielczą, której górna część składa się z praktycznych półek – można tam trzymać papiery albo ładować terminal.
W jednej z nich (przed kierowcą) jest nawet gniazdo USB, które łączy się z Carplay – to bardzo wygodne. Z prawej strony fotela kierowcy znajduje się też opcjonalne 400-watowe gniazdo 230V, z którego można zasilać lodówkę, elektronarzędzia lub laptopa. Zarówno przednia szyba, jak i boczne są ogromne. Dla mnie, kogoś, kto na co dzień jeździ głównie samochodami osobowymi, to widoczność, którą zapewnia Transit, jest nadal zaskakująca. Dla osób, które przejechały dużymi busami tysiące km to standard.
Z “kipy” Transita na deskorolce!
Tym, co wyróżnia odmianę DCiV jest możliwość zabrania na pokład 7-osób oraz pokaźna przestrzeń ładunkowa. W prezentowanym egzemplarzu – H2L3- jej długość to 2488 mm, wysokość to 1818 mm. Ładowność Transita to 1200 kg. Jak więc sprawdzić jej użyteczność w najlepszy sposób? Postanowiliśmy zaprosić Szymona Dabova – instruktora deskorolki z łódzkiego Skate Clubu, aby sprawdził, czy Transit sprawdziłby się w roli przeszkody deskorolkowej. Szymon jeździł na desce po płaskiej gumowanej podłodze części towarowej oraz… w tylnej części pasażerskiej. Werdykt? Transit świetnie nadaje się do wykonywania odlotowych tricków!
Niezliczona ilość wersji – układ napędowy
Do wyboru jest 16 rodzajów napędu. 11 z nich dotyczy aut z manualną 6-biegową przekładnią, a pozostałe 5 to wersje z automatem. Pod maską każdego Transita jest silnik wysokoprężny 2.0 New EcoBlue, który występuje w 4 wersjach mocy. Są to kolejno 105-konna, 130-konna, 170-konna oraz najmocniejsza 185-konna. Wybierać też można spośród wersji z napędem na przednią lub tylną oś, a także dostępnej wersji z napędem na obie osie. Nasz egzemplarz ma 170-konny silnik, manualną skrzynię biegów i napęd na przednią oś.
Transit prowadzi się dużo lepiej niż się spodziewałem. Ford bez problemu utrzymuje na autostradzie prędkość przelotową 140 km/h, a przyśpieszenie od 0 do 100 km/h jest poniżej 12 sekund. Ford unika podawania „sztywnych” danych w kwestii osiągów. Wszystko ze względu na bardzo zróżnicowaną możliwość konfiguracji auta. Liczby byłyby po prostu orientacyjne.
Czy Transit może być atrakcyjny?
Czy opisując samochód, stricte użytkowy, zasadnym jest podejmowanie dyskusji na temat jego walorów estetycznych? Jeśli tak, to przyznam, że testowany Transit naprawdę mi się podoba – pakiet dodatków Trail, w którego skład wchodzą czarne felgi, boczny napis TRAIL, czy Przednia krata wlotu powietrza z napisem F O R D sprawia, że Transit wygląda jakby był gotowy do zadań off-raodwych.
Na dodatek ten Van został polakierowany w kosztujący 2000 zł netto lakier metalizowany Moondust Silver, który jest ciekawą odmianą od typowego w autach tego typu koloru białego. Do wyboru też jeszcze oczywiście biały, dwa odcienie czerwieni, niebieski oraz czarny. Nasz Transit został również wyposażony w Reflektory Bi-Xenonowe ze światłami LED do jazdy dziennej, które nie dość, że bardzo skutecznie oświetlają drogę, to są automatyczne i nie wymagają ciągłego włączania – przydatne dla kurierów i innych, którzy często wysiadają z auta w pracy.
A jak się żyje z Transitem?
Dla mnie jazda tak wysoko, to odkrywanie znanych mi tras na nowo. Nagle mogę zajrzeć do mijanych posesji ponad płotem i widzę dużo dalej – to bardzo fajne! Ważne, że poświęcić temu zajęciu odrobinę mojej uwagi, ponieważ jazda Transitem nie sprawia kłopotów. Manualna skrzynia biegów i sprzęgło są dziecinnie łatwe w obsłudze, a duże opony i wytrzymałe zawieszenie sprawia, że nie trzeba się skupiać w 200% na omijaniu dziur w asfalcie. Komfort? Auto zapewnia dotykowy dostęp do Apple Carplay, klimatyzację oraz wygodne i łatwe w czyszczeniu fotele.
Czego chcieć więcej od pojazdu użytkowego? Nawet parkowanie nie jest problematyczne, bo Transit ma czujniki parkowania z przodu oraz z tyłu i kamerę cofania. Ów kamera jest zamontowana bardzo wysoko dlatego oglądanie obrazu z niej przypomina granie w Simsy – małe „ludziki i samochodziki” są oglądane z góry! Tym, co faktycznie sprawiło mi trudność, to przyzwyczajenie się do długiego rozstawu osi – auto po prostu zachodzi. Prawda jest jednak taka, że większość kierowców, która będzie jeździć Transitem, ma to w małym palcu.
Podsumowanie
Prezentowany Transit kosztuje ok. 150 tys. zł netto. To auto użytkowe więc przedsiębiorcy będą mogli skorzystać z szeregu odpisów i ulg wynikających z jego użytkowania. Jeśli chodzi o mnie, to ja od razu wyprułbym z niego wszystko, co jest na pokładzie i uzyskaną przestrzeń urządził jako kampera. Dlaczego? Teraz już wiem, że jazda typu samochodem to prawdziwa przygoda dla rodziny 2+1. Mój synek siedział cały czas pośrodku pierwszego rzędu i był niczym kapitan Piccard na mostku statku Enterprise. Statku, który nadaje się jako „wyrzutnia deskorolkowców” oraz do tysięcy innych rzeczy, ponieważ Transita można skonfigurować w nieskończonej liczbie wersji.
