Opel Astra III o fabrycznym oznaczeniu H, po raz pierwszy ujrzał światło dzienne podczas salonu samochodowego we Frankfurcie nad Menem w 2003 roku. Trzy lata później przeprowadzono face lifting, który bardziej dotyczył kwestii technicznych, aniżeli wyglądu nadwozia. Z zewnątrz zmiany były nieznaczne, wymieniono brewkę w okolicy świateł przeciwmgłowych, listwę na atrapie chłodnicy i kratkę. Wewnątrz pojazdu dokonano większych modyfikacji. Zmieniono m.in. skrzynię biegów, zbiornik paliwa, pompę hamulcową i czujnik poziomu paliwa.
Również w 2006 roku na targach motoryzacyjnych w Stambule zaprezentowano Astrę H w wersji sedan. Symboliczne rozpoczęcie produkcji nastąpiło 22 sierpnia 2007 roku, kiedy to z taśmy w Gliwicach zjechał egzemplarz oznaczony numerem 1.
Od 2010 roku modele Astry H występują jako Essentia i Enjoy oraz GTS i Sport. Hatchback i kombi to Classic III. Liczne testy zderzeniowe udowadniają, że Astra H to samochód bardzo bezpieczny.
W standardzie spotkamy tam wspomaganie układu kierowniczego, 4 poduszki powietrzne, ABS, klimatyzację manualną oraz w pełni elektrycznie sterowane lusterka i szyby. W opcji możliwy był wybór takich dodatków jak: kurtyny powietrzne, automatyczna klimatyzacja, ESP, komputer, układ samo poziomowania, ogrzewanie postojowe oraz nawigacja satelitarna w zintegrowanym wyświetlaczu.
Opel dla Astry H przygotował aż 12 benzynowych jednostek napędowych i 9 silników wysokoprężnych.
Gamę benzyniaków otwiera jednostka 1.4 o mocy 75 KM. W ofercie są również silniki zasilane LPG jak choćby 1.4 LPG lub 1.6 LPG, generujące moc odpowiednio 89 i 112 KM. Godne uwagi są też cztery jednostki Turbo. Mowa tu o modelu 1.6 i trzech silnikach 2.0, które dostarczają moc rzędu 180, 170, 200 i 240 KM.
Wśród Diesli widzimy podstawowy silnik 1.3 CDTI o mocy 90 KM. Jego cechą jest wyjątkowo niskie zużycie paliwa na poziomie 4,8 l/100 km. Dalej są już silniki bardziej dynamiczne. Ich pojemności to 1.7 i 1.9 litra, a generowana moc to w zależności od modelu od 80 do 150 KM.
Wszystkie wersje Astry H dostępne były wyłącznie z napędem na przednią oś. Moment obrotowy przekazywany był za pomocą pięcio- lub sześciostopniowej manualnej skrzyni albo automatycznej przekładni Easytronic. W zawieszeniu zastosowano bardzo proste i sprawdzone rozwiązania. Przód oparto na kolumnach resorujących, tył zaś osadzony został na belce skrętnej.